o mnie

Hej, witam Cię na moim blogu. Wypuszczam stąd swoje papierowe myśli z nadzieją, że przybiją do ciepłego portu. Dziękuję za odwiedziny i zapraszam kiedy tylko chcesz.

Pozdrawiam,

Agati

O autorce

Trudno jest oceniać twórczość kogoś, kto jest ci tak bliski, kogo kocha się całym sercem, z którym na dodatek łączą cię nierozerwalne więzy krwi… Zachodzi bowiem obawa o brak  obiektywizmu i  łagodniejszą krytykę.

Autorka tomiku Piórko Agati jest moją córką, którą zawsze podziwiałem za  oryginalność (do dzisiaj nie wiem co miały znaczyć wymyślone przez nią słowa „asietka” i „konieje”), nietuzinkowość i niezależność, a przy tym pedantyczność ( nawet na pograniczu chorobliwości!) i odpowiedzialność.  Już jako dziecko wychodząc na lekcje do pobliskiej szkoły, uspokajała nas, rodziców, liścikami z treścią: „poszłam do szkoły najedzona i napita”. Ciekawa tajemnic otaczającego świata uwielbiała wycieczki i podróże, śpiewała, komponowała układy taneczne, rysowała i malowała. Nie potrzebowała żadnej zewnętrznej motywacji, dyscyplinujących uwag,  by uczyć się, czy odrabiać lekcje. Kiedy dorosła, dalej budowała swój własny, niezależny świat, świat kolorów i radości. Ujmowała ją ludzka krzywda, bolała niesprawiedliwość. Uwielbiała opiekować się dziećmi. Mimo zawirowań i różnych, nie zawsze poukładanych po myśli, kolei losu, wciąż, z niezmiennym uporem,  kocha życie i stara się mu dać z siebie jak najwięcej.

Nie będę ukrywał, że to właśnie mój ukochany „Raczek”, tworząc w Internecie własny blog pod nazwą Piórko Agati, zainspirował mnie swoją twórczością do zainteresowania się i podjęcia własnych prób w poezji…

Jej świat, charakterystyczne spojrzenie na życie, ciekawe refleksje, przepełnione wiarą i miłością, ale także i nieukrywanym, sporadycznym zwątpieniem, niczym subtelną barwą akwareli,  malują wdzięczny pejzaż  wyjątkowo wrażliwej duszy. Myślę, że stały kontakt z poezją stał się także sposobem na życie i być może próbą spełnienia własnych, najskrytszych marzeń. Z satysfakcją przyznaję, że  uczyniłem wszystko, by zachęcić ją do wydania niniejszego tomiku. Nie było to łatwe, gdyż Agata jest niezwykle samodzielną i na dodatek upartą osobą . Nie znosi, by ją ktoś w czymkolwiek wyręczał. Napisane przez nią wiersze, są jak miłość która „jest lub jej nie ma”. One obronią się same. A pokocha je tylko ten, kto wygospodaruje w  swoim sercu cieplutkie miejsce dla prawdziwych uczuć.

 Marian Skrajnowski